نکات مهم درس۴

درس چهارم : برترین کمال

1. هدف های پایان پذیر ارزش و اهمیت یکسان ندارند .

2. هدف های اخروی هم درجات متفاوتی دارند .

3. برخی از هدف ها به گونه ای هستند که رسیدن به آن ها مساوی است با رسیدن به هدف های دیگر .

4. هر چه هدف ما برتر و جامع تر باشد نهال وجود ما پر بارتر و متناسب تر و زیباتر رشد خواهد کرد و به کمال خواهد رسید .

5. خداوند مبدأو سرچشمه ی خوبی هاست . هر خوبی در این جهان و آن جهان از اوست .

6. آدمی در ذات خود در جسنجوی سرچشمه ی خوبی ها و زیبایی هاست و تا به آن نرسد آرامش نخواهد یافت .

7. پس مقصود و محبوب نهایی ما ذات مقدس خداوند است .

8. اگر روح انسان بی نهایت طلب است ، شایسته است که تنها تقرب و نزدیکی به خدای بزرگ مقصد نهایی او باشد .

9. تقرب به برترین محبوب و مقصود سهم بلند همتان کوشاست .

10. حضرت ابراهیم (ع) به مردم آموخت که نباید به هدف های پایان پذیر دل بست بلکه باید روی به سوی کسی نمود که پایانی ندارد و خالق جهان آفرینش است . خدایی که سرچشمه ی خوبی ها و زیبایی ها است .

ویژگی های هدف های دنیایی و آخرتی. ( با توجه به قرآن )

              1) آن چه خدایی است پایان ناپذیر و همیشگی است .

              2) آن چه خدایی نیست نابود شدنی است .

              3) خوبی های این جهان کالای اندکی بیش نیست .

              4) آنچه نزد خداست برتر و پایدارتر از خوبی های این جهان است .

              5) پاداش های دنیا و آخرت همه از سوی خداست .

              6) برترین پاداش برای انسان خشنودی خداست .

پیام های اصلی درس:

            1.هدف های جامع به گونه ای هستند که رسیدن به آن ها مساوی با رسیدن به هدف های دیگر است .

            2.هر چه هدف ما جامع تر باشد وجود ما پربارتر و زیباتر رشد خواهد کرد .

            3.خداوند مبدأ همه خوبی هاست زیرا هر خوبی که در این جهان باشد از اوست .

            4.انسان در ذات و سرشت خود به دنبال مبدأ خوبی ها و کمال ها است و تا به آن نرسد آرامش نخواهد یافت .

            5.مبدأ همه ی کمال ها و خوبی ها خداست و بنابراین انسان موجود خداجوست .

            6.تقرب به برترین محبوب و مقصود سهم بلند همتان کوشاست .

ارتباط میان درس اول و درس چهارم :

در درس اول در مورد حضرت ابراهیم (ع) دیدم که او از معبودی که غروب و افول می کند بیزاری می جوید و رو به سوی خالق آسمانها و زمین می آورد . در درس چهارم همین مطلب تحلیل شده است . انسان ذاتاموجود کمال جوست و تا به کمال مطلق نرسد آرام نمی گیرد و خداوند مبدأ و سرچشمه ی همه ی خوبی هاست چون آن ها را خلق کرده است . پس مقصود و مطلوب انسان خداست .